കറുപ്പ്

മഴയാണ് ആകാശത്തിലെ കറുപ്പ് മുഴുവന്‍ ഒഴുക്കിക്കളഞ്ഞത്.
സന്തോഷത്തിന്റെ ഒരു തുണ്ടാണ്,
മനസ്സിലെ കറുപ്പ് മുഴുവന്‍ തുടച്ചുകളഞ്ഞത്.
കണ്ണീരിന്റെ പുഴയാണ്, കണ്മഷിക്കറുപ്പ് കഴുകിക്കളഞ്ഞത്.
എന്തിനാ കറുപ്പേ,
ഇങ്ങനെ ഒഴുകാനും,
തുടയ്ക്കുമ്പോള്‍ പോകാനും,
കഴുകുമ്പോള്‍ അകലാനും,
നിന്നുകൊടുക്കുന്നതെന്ന് ചോദിക്കരുത്.
കറുപ്പിന്റെ മുഖം കറുക്കും!