അവനെ വെടിവെച്ചുകൊല്ലണം

ഉദരത്തിലൊരുനാൾ തുടിപ്പറിഞ്ഞപ്പോൾ
അമ്മേ, നിൻ മനം തുടിച്ചിരുന്നോ?
ഓരോ ദിനവും പോകവേ നീയെന്നെ
ഹൃദയത്താലറിയാൻ ശ്രമിച്ചിരുന്നോ?
നാളുകൾ കഴിഞ്ഞു ഞാൻ കരഞ്ഞുജനിച്ചപ്പോൾ
നീയെന്നെ വാരിപ്പുണർന്നിരുന്നോ?
കാൽ‌വളരുന്നതും കൈ വളരുന്നതും
നോക്കി നീ കാലം കഴിച്ചിരുന്നോ?
മാറാദാരിദ്ര്യമെന്നും സഹിച്ചു നീ
വാത്സല്യമാമം തന്നിരുന്നോ?
എന്തിനായിരുന്നമ്മേ...
എന്തിനായിരുന്നമ്മേ, എല്ലാം വിഫലമായ്
പാഴ്ജന്മമായ് ഞാനൊടുങ്ങിയല്ലോ.
പിറന്നുവീണപ്പോൾ കോരിയെടുത്തൊരാ-
ക്കൈകളില്‍പ്പിടഞ്ഞു മരിച്ചുവല്ലോ.
രക്ഷിതാവെന്നൊരു പേരുള്ളവൻ തന്നെ
ശിക്ഷിച്ചു മരണത്തിലാഴ്ത്തിയല്ലോ.
എൻ കുഞ്ഞുമനസ്സിന്റെ വ്യഥകൾ എന്നമ്മേ,
നിനക്കിന്നറിയുവാൻ കഴിഞ്ഞുവെങ്കിൽ.
കൊതിക്കുന്നുവമ്മേ വീണ്ടും പിറക്കാനായ്
നന്നായി ജീവിച്ചു മരിക്കുവാനായ്.
-------------------------
പിറക്കാതിരിക്കട്ടെ ഇനിയൊരു പെൺപൂവും
രാക്ഷസന്മാരുടെ ഉദ്യാനത്തിൽ.
കഷ്ടം!
വെടിവെച്ചു കൊന്നാലും തീരുമോ,
ആ ദുഷ്ടന്റെ പാപവും ക്രൂരതയും!