മലയാളം മരിക്കൂല

കേടായ കളിപ്പാട്ടങ്ങളുടെ ഫാനും ലൈറ്റും എടുത്ത് സെല്ല് വെച്ച് പ്രവർത്തിപ്പിക്കുകയാണ് അവധിക്കാലവിനോദം. വേറൊന്നും വേണ്ട. ആരും ഇടപെടാനും പാടില്ല. മേശയ്ക്കുമേലെ നിരത്തിയിരിക്കുന്നതു കണ്ടാൽ ഏതെങ്കിലും പരീക്ഷണശാലയാണെന്നേ തോന്നൂ. ഇനി അതല്ലെങ്കിൽ നൂറുതവണ കണ്ട കോമഡിസിനിമയുടെ സിഡി ഇട്ട് കാണൽ.

അതിനിടയ്ക്കാണ് കുറച്ച് പുതിയ പുസ്തകങ്ങൾ വായിക്കാൻ മുന്നിൽ കൊണ്ടു ചെല്ലുന്നത്. മലയാളം മനോഹരം എന്നൊക്കെ പറയാം. പക്ഷേ ഇവരോട് പറയരുത്. ഒരാൾ ശുദ്ധമലയാളത്തിൽ പറഞ്ഞു, “എനിക്ക് മലയാളം വായിക്കാൻ അറിയില്ല.” പുസ്തകം നീട്ടിയ ആൾ ഞെട്ടി. നിരാശയില്ലാതെ അടുത്തയാൾക്ക് നീട്ടി. അവനൊന്ന് സംശയിച്ചപ്പോൾ അവന്റെ സഹായത്തിന് വേറൊരാൾ എത്തി. “അവനും മലയാളം വായിക്കാൻ പറ്റില്ല. ഇംഗ്ലീഷാ.” ഞെട്ടാൻ നേരമില്ലായിരുന്നു. ആദ്യത്തവന്റെ ചേച്ചിയ്ക്ക് നീട്ടി. ഒന്ന് സംശയിച്ചെങ്കിലും ഒരു പുസ്തകം തെരഞ്ഞെടുത്തു. തപ്പിത്തടഞ്ഞ് വായന തുടങ്ങി. നിസ്സാരമെന്ന് നമുക്കു തോന്നുന്ന പല വാക്കിന്റേം അർത്ഥം അറിയില്ല. ആരോടെങ്കിലുമൊക്കെ ചോദിച്ച് വായന തുടർന്നു. പിന്നൊരാൾ, വീട്ടിലും സ്കൂളിലും ഒക്കെ ഇംഗ്ലീഷാ. പക്ഷേ മലയാളം നല്ല അസ്സലായിട്ട് വായിക്കും. എന്നാലും പുസ്തകങ്ങൾ കണ്ടപ്പോൾ പരീക്ഷണശാലയിലുള്ള കളി വിട്ട് വായിക്കാൻ മടി. പറഞ്ഞതല്ലേ വായിച്ചേക്കാം എന്ന മട്ടിൽ ഒരു വായനയൊക്കെ നടത്തി. അവന്റെ ഇളയ ആളാണെങ്കിൽ രണ്ടാം ക്ലാസ്സിലെത്തി. കുളിമുറിയിൽ വരെ ഇംഗ്ലീഷാ. പക്ഷെ, പുസ്തകം കിട്ടിയപ്പോൾ അതിലെ പാട്ടൊക്കെ അഞ്ചാറ് പേജ് ശ്രദ്ധയോടെ വായിച്ചു. ആദ്യത്തെ ദിവസം മാത്രം. ബാക്കി ദിവസമൊക്കെ പുസ്തകം വായിച്ചുതീർക്കേണ്ടേന്ന് ചോദിച്ചാൽ “ഞാൻ ആറ് പേജ് വായിച്ചു. അറിയ്യോ” ന്ന് ചോദിക്കും. ചേച്ചിയും ചേട്ടന്മാരും വായിക്കാത്തത് പിന്നെ ഞാനാണോ വായിക്കേണ്ടത് എന്നൊരു വിചാരം ഉണ്ടാവും ആ പാവത്തിന്. ഇങ്ങനെ പോകുന്നു, കാര്യങ്ങൾ. ഇതൊക്കെ വായിക്കാനുള്ള മടി കൊണ്ടാണെന്ന് വെക്കാം. ഇവരിൽ ചിലരൊക്കെ കാറ്റടിച്ചാൽ കറന്റ് പോയാല്‍പ്പിന്നെ വരാത്ത, ഒരു മഴ പെയ്താൽ, വഴി തോടാവുന്ന, കുഗ്രാമം എന്നതിൽനിന്ന് അല്പം കൂടെ മാത്രം മുന്നോട്ട് പോയ, ഗ്രാമങ്ങളിലാണ് ജീവിക്കുന്നത് എന്നതാണ് കാര്യം. വല്ല ടൗണിലും ആണെങ്കിൽ പിന്നേം ആശ്വസിക്കാമായിരുന്നു.

മലയാളം നിന്നിടത്ത് നിൽക്കും. കാരണം, സ്കൂളിൽ ഇംഗ്ലീഷല്ലേ പഠിക്കുന്നത്. അതുമാത്രം മുന്നോട്ടുപോകും. ആശ്വസിക്കാനുള്ളത്, എല്ലാരോടും ഇംഗ്ലീഷ് പറയാനും തുടങ്ങിയിട്ടില്ലല്ലോ എന്നതാണ്. അതും കൂടെ ആയിരുന്നേൽ ഒക്കെത്തീർന്നേനെ കാര്യം. ഇങ്ങനെയാണ് കാര്യങ്ങളെങ്കിൽ മലയാളം മരിച്ചേക്കും എന്നു തോന്നും. മലയാളം എന്തായാലും മരിക്കൂല. താളവട്ടത്തിലെ മോഹൻലാലിനെപ്പോലെ കോമയിൽക്കിടക്കും. ഉണ്ടോന്ന് ചോദിച്ചാൽ ഉണ്ട്, എന്നാൽ ഉണ്ടായിട്ടും ഇല്ലാത്തതുപോലെ. ചത്തതിനൊക്കുമേ ജീവിച്ചിരിക്കിലും എന്ന സ്ഥിതി. ദിനോസർ, ഹിപ്പോപ്പൊട്ടാമസ് എന്നൊക്കെപ്പറയുന്നതുപോലെ അത്ഭുതം തോന്നിക്കുന്ന ഒന്നാവും മലയാളം എന്നതും. അങ്ങനെ ആവാതിരിക്കട്ടെ എന്ന് പ്രാർത്ഥിക്കാം.