വർക്കലയിലെ വിവാഹം.

അങ്ങനെ അതിരാവിലെ ഗുഡ്മോർണിങ്ങിൽ ഒരു ദീർഘദൂര ബസിൽ നിന്നും രണ്ടാൾക്കാർ വർക്കല ബസ്‌ സ്റ്റാന്റിൽ ലഗ്ഗേജ്‌ കണക്കെ എറിയപ്പെട്ടു. ചേട്ടനും ഞാനും. തലേ ദിവസം രാവിലെ ചെരുപ്പിട്ടതാണ്. കോട്ടയത്ത്‌ ഏറ്റുമാനൂരപ്പൻ ഉള്ളിടത്തുനിന്നും പിന്നെയും തെക്കോട്ട്‌ പോവാൻ ഭാഗ്യം ലഭിച്ചില്ലാത്തതിനാൽ വർക്കല സന്ദർശനം എനിക്കൊരു ലോട്ടറി പോലെ ആയിരുന്നു. സന്ദർഭം വന്നാൽ അല്ലേ സന്ദർശനം പറ്റൂ. കലേഷ്‌ വിളിച്ചിട്ട്‌ പോവാതിരിക്കുന്നതെങ്ങിനെ. നിങ്ങളില്ലാതെ എനിക്കെന്താഘോഷം എന്ന് പറഞ്ഞു വിളിച്ച്‌ പോയതാണ്. ബാക്കി ഉള്ളവരൊക്കെ ബിസി മോഡിൽ ഇരിക്കുകയാണ്. അതിനാൽ ഞങ്ങൾ എന്തു വന്നാലും പോവുക തന്നെ എന്നുറപ്പിച്ചു. വർക്കലയിൽ ഇറങ്ങി നല്ലൊരു ലോഡ്ജ്‌ കണ്ടുപിടിച്ച്‌ കുളിച്ചൊരുങ്ങി വിവാഹം നടക്കുന്ന ഓഡിറ്റോറിയത്തിൽ എത്തി. കലേഷ്‌ എവിടെ എന്നു അവിടെ ഒരാളോട്‌ ചോദിച്ചു. നിങ്ങൾ ആരാന്ന് മറുചോദ്യം കിട്ടി. ഞങ്ങൾ ആരാന്ന് ഇവിടുത്തെ പട്ടിക്കും പൂച്ചക്കും പോലും അറിയാം എന്ന് മേഘം എന്ന സിനിമയിലെ ശ്രീനിവാസന്റെ ഡയലോഗ്‌ കടമെടുത്ത്‌ കാച്ചി. എന്നാൽ ഞാൻ പട്ടിയോടും പൂച്ചയോടും വരാൻ പറയാം എന്നു പറഞ്ഞ്‌ അയാൾ മുങ്ങി. ചുറ്റുപാടും വീക്ഷിച്ചപ്പോഴേക്കും കലേഷുണ്ട്‌ ഓടിനടന്ന് കാര്യങ്ങൾ ഒക്കെ നോക്കിനടത്തുന്നു. കലേഷിന്റെ അടുത്തു പോയി ഹലോ ഞാൻ സു ആണ്. ഇതു ചേട്ടൻ ആണ് എന്നു പറഞ്ഞു. യേത്‌ സു യേത്‌ ചേട്ടൻ? കലേഷ്‌ കണ്ട ഭാവം കാട്ടാതെ പോയി. ഞാൻ ശൂ എന്നായി . കലേഷിനു ഏത്‌ സു എന്നു മനസ്സിലായി എന്ന് പോയ അതേ സ്പീഡിൽ തിരിച്ചുവന്നപ്പോൾ മനസ്സിലായി. വന്നയുടനെ കലേഷ്‌ സൂ നമ്മുടെ ബ്ലോഗ്‌ എന്നും പറഞ്ഞ്‌ തുടങ്ങി. കലേഷേ രാവിലെത്തന്നെ ബ്ലോഗിന്റെ കാര്യം പറഞ്ഞ്‌ ബോറടിപ്പിക്കാതെ ബോജനം ഛെ ഭോജനം എവിടെയാണെന്ന് കാട്ടിത്തരൂ എന്നു പറഞ്ഞു. കലേഷ്‌ എല്ലാവരും പ്രാതൽ കഴിക്കുന്നിടത്തേക്കു ഞങ്ങളെ കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപോയി. കൈ കഴുകിയിട്ട്‌ ഇപ്പൊ വരാം എന്നും പറഞ്ഞ്‌ ഞാൻ പൈപ്പ്‌ ഉള്ളിടത്തേക്ക്‌ പോയി. അവിടെ വീണിരുന്ന വെള്ളത്തിൽ തെന്നി ബ്ധും എന്നു വീണു. എണീറ്റ്‌ നോക്കുമ്പോൾ സ്വന്തം വീട്‌ സ്വന്തം കട്ടിൽ സ്വന്തം നിലം. വർക്കല പോയിട്ട്‌ ഒരു കല പോലും ഇല്ല. ഒടിഞ്ഞ നടുവും താങ്ങി എണീറ്റപ്പോഴേക്കും ചേട്ടൻ പരിഹാസത്തിൽ നിനക്കെന്താ സു രാഷ്ട്രീയക്കാരുടെ സ്വഭാവം ഉണ്ടോന്ന് ചോദിക്കുന്നു. കൂറുമാറ്റം. ഉറങ്ങിയത്‌ ഒരിടത്ത്‌ എണീറ്റുവരുന്നത്‌ വേറൊരിടത്ത്‌ നിന്ന്. സ്വപ്നത്തിൽ ആണെങ്കിലും വർക്കലയും കലേഷിനെയും ഒക്കെ കണ്ടതിനാൽ ഞാൻ അങ്ങോട്ട്‌ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല.