പ്രണയത്തിന്റെ കണ്ണീർ

പ്രണയം

മറവിപോലും ഓർമ്മിച്ചു ചൊല്ലുന്നത്
നമ്മളൊന്നായിരുന്നെന്നാണ്.
എപ്പോഴാണ് വേർതിരിഞ്ഞതെന്ന്
ഓർമ്മ പോലും മറന്നുപോയി.
നീ അകലേയ്ക്ക് നടക്കുമ്പോഴാണ്
അടുപ്പം കനം വെക്കുന്നത്.
അരികിലെ നീയെന്നിൽ ജ്വലിപ്പിക്കുന്നത്
അകൽ‌ച്ചയെന്ന നെരിപ്പോടിലെ കനലുകളാണ്.
പിരിഞ്ഞിരിക്കുമ്പോഴാണ് പ്രണയം
അളവുപാത്രങ്ങളിൽ നിറഞ്ഞുനിന്ന്
ചിരിക്കുന്നത്.


കണ്ണീർ

നല്ലൊരു വേലിക്കെട്ടുണ്ട്;
അടച്ചുറപ്പുള്ളൊരു വാതിലുണ്ട്;
എന്നിട്ടും, മുത്തുകൾ പലപ്പോഴും
സമ്മതം പോലും ചോദിക്കാതെ
ഇറങ്ങിയോടിപ്പോകുന്നു.