പാവം ബ്ലോഗുകള്‍

മനുഷ്യമനസ്സിലേക്ക്‌ ചിന്തയ്ക്ക്‌ സ്ഥാനം കൊടുത്തുകൊണ്ടും അറിവുകള്‍ വര്‍ദ്ധിപ്പിച്ചുകൊണ്ടും എത്തിച്ചേരുന്നത്‌ മാദ്ധ്യമങ്ങള്‍ ആണ്. അതില്‍ പത്രങ്ങളും ടി.വി ചാനലുകളും ഒരു പരിധിവരെ ബ്ലോഗുകളും വിജയം കൈവരിച്ചുകൊണ്ട്‌ നില്‍ക്കുന്നു. പത്രങ്ങള്‍ ചാനലുകളേക്കാള്‍ പഴക്കം ചെന്ന വാര്‍ത്തകള്‍ ആണ് കൊണ്ടുവരുന്നതെങ്കിലും പത്രങ്ങളെ ഒഴിച്ചു നിര്‍ത്താന്‍ പറ്റില്ല. ചാനലുകള്‍ അപ്പപ്പോള്‍ നടക്കുന്ന സംഭവങ്ങള്‍ കാണിച്ച്‌ അതിശയിപ്പിക്കുകയും അമ്പരപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ചില വാര്‍ത്തകള്‍, കണ്ടിരിക്കുന്നവരെ രോഷാകുലരും ആക്കിത്തീര്‍ക്കുന്നു. വാര്‍ത്തകളെ സത്യം സത്യമായിട്ട്‌ കാണിക്കുന്നതിലും ചാനലുകാര്‍ കുറേയൊക്കെ വിജയിക്കാറുണ്ട്‌.

ബ്ലോഗുകളിലും വാര്‍ത്തകളും വര്‍ത്തമാനങ്ങളും ഒക്കെയാവാം. പക്ഷെ സമകാലീന സംഭവങ്ങള്‍ തുറന്നുകാട്ടുന്നതില്‍ പത്രങ്ങളും ചാനലുകളും നേടുന്ന വിജയം ബ്ലോഗിനു നേടാന്‍ കഴിയില്ല എന്നത്‌ ബ്ലോഗുകളുടെ ഒരു പോരായ്മയാണ്. പത്രങ്ങള്‍ക്കും ചാനലുകള്‍ക്കും അധികാരമുണ്ട്‌, പിന്‍ബലമുണ്ട്‌. ബ്ലോഗുകള്‍ക്ക്‌ അതുണ്ടോ? നല്ലതായാലും ചീത്ത ആയാലും വാസ്തവം ആയാലും സമൂഹത്തിലെ കാഴ്ചകള്‍ അതേ പടി പകര്‍ത്തിയാലും ബ്ലോഗില്‍ വിമര്‍ശനം അപ്പപ്പോള്‍ ഉറപ്പ്‌. പത്രത്തില്‍ വരുന്ന സെന്‍സേഷനല്‍ വാര്‍ത്തകള്‍ക്കായി ദിവസവും രാവിലെ പൂമുഖവാതിലും തുറന്നുവെച്ച്‌ ആകാംക്ഷയില്‍ ഇരിക്കുന്ന വായനക്കാര്‍ക്ക്‌ വേണ്ടി പത്രക്കാര്‍ക്ക്‌ എന്തു വേണമെങ്കിലും അടിച്ചിറക്കി അയയ്ക്കാം, വായിപ്പിക്കാം. വാസ്തവമല്ലെങ്കില്‍ക്കൂടെ എത്രയാള്‍ പ്രതികരിക്കും? ചാനലുകാര്‍ക്കും ഏകദേശം ഇതൊക്കെ തന്നെ നടത്താം. പക്ഷെ ബ്ലോഗില്‍ അങ്ങനെയൊന്നു പറ്റില്ല. ബ്ലോഗ്‌ വായനക്കാര്‍ തന്നെ രണ്ട്‌ പക്ഷം ആവും. എഴുതിയ ആള്‍ മൂന്നാം പക്ഷവും.

പത്രങ്ങള്‍ സമൂഹത്തിനു വേണ്ടി നല്ല കാര്യം വല്ലതും ചെയ്യുന്നുണ്ടോന്ന് ചോദിച്ചാല്‍ ആര്‍ക്കും പെട്ടെന്നൊരുത്തരവും ഉണ്ടാകില്ല. വാര്‍ത്തകള്‍ ഇപ്പോള്‍ ടി.വി. യില്‍ കാണാമല്ലോ. ലൈവ്‌ ആയിട്ട്‌ പോലും. ജനങ്ങള്‍ക്ക്‌ വേണ്ടി പത്രങ്ങളും ചാനലുകളും പ്രത്യേകിച്ച്‌ എന്താണു ചെയ്യുന്നത്‌? അവരുടെ ലാഭേച്ഛയില്‍ കാര്യങ്ങള്‍ നീക്കുന്നു അത്ര മാത്രം. കുറെ പരസ്യങ്ങളും കാണിച്ച്‌ ലാഭമുണ്ടാക്കുന്നു, അതിനിടയില്‍ കുറച്ച്‌ വാര്‍ത്തകളും ജനങ്ങള്‍ക്ക്‌ കിട്ടുന്നു. പിന്നെ, വല്ല അപകടവും വരുമ്പോള്‍ ഫണ്ടുപിരിവും നടത്തി ഞങ്ങളിത്ര ഉണ്ടാക്കി നിങ്ങളെത്ര ഉണ്ടാക്കി എന്ന മട്ടില്‍ ലേലം വിളി നടത്തുന്നു. പിന്നെ അവാര്‍ഡ്‌ വാങ്ങി പത്രത്തിന്റെ മൂല്യം കൂട്ടാന്‍ കൊണ്ടുപിടിച്ച്‌ ഫീച്ചറുകള്‍ക്കുള്ള വക കണ്ടെത്തുന്നു. സമൂഹത്തിനു നേരെ തുറന്നുപിടിച്ച കണ്ണും കണ്ണാടിയും എന്നൊക്കെയുള്ള സങ്കല്‍പം തന്നെ മാറി. പത്രക്കാരും ചാനലുകാരും തമ്മിലുള്ള മത്സരത്തില്‍ വായനക്കാരും കാണികളും അറിയാതെ പങ്കെടുക്കുന്നു അത്ര മാത്രം.

ബ്ലോഗുകളില്‍ ഓരോരുത്തരുടേയും സ്വന്തമായ സ്വതന്ത്രമായ ചിന്താഗതികള്‍ പങ്കുവെക്കാം എന്നൊക്കെപ്പറയും.പക്ഷെ ആ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനു പരിധിയുണ്ട്‌. പ്രൈവറ്റ്‌ ഹോസ്പിറ്റലുകാരുടെ പണം പിടുങ്ങലിനെപ്പറ്റിയോ, "മേടിക്കല്‍" ഡോക്ടര്‍മാരുള്ള മെഡിക്കല്‍കോളേജുകളുടെ ശോചനീയാവസ്ഥയെക്കുറിച്ചോ, സ്ഥാപനങ്ങളുടെ ആദ്യം കൂലി പിന്നെ വേല എന്ന നയത്തെപ്പറ്റിയോ, റെയില്‍വേക്കാരുടെ കാത്തിരുന്ന് കാത്തിരുന്ന് നിങ്ങള്‍ "ലേറ്റ്‌" ആയി മാറൂ എന്ന ചിന്താഗതിയെപ്പറ്റിയോ ഒക്കെ കണ്ടും കേട്ടും അനുഭവിച്ചും അറിഞ്ഞ തികച്ചും വാസ്തവികമായ, ജനങ്ങള്‍ക്ക്‌ അറിയാന്‍ അത്യാവശ്യമായ കാര്യങ്ങള്‍ അക്കമിട്ട്‌ നിരത്തി എഴുതാന്‍ ഒരു ബ്ലോഗര്‍ക്ക്‌ സ്വാതന്ത്ര്യമുണ്ടോ? ഇല്ല. അവിടെയാണ് പത്രങ്ങളും ബ്ലോഗുകളും തമ്മിലുള്ള പ്രധാന വ്യത്യാസം. പത്രങ്ങള്‍ക്ക്‌ എന്തും എഴുതിപ്പിടിപ്പിക്കാം. അടുത്ത ദിവസം അതേ കോളത്തില്‍, തിരുത്ത്‌, ഖേദിക്കുന്നു, പത്രാധിപര്‍ എന്നും പറഞ്ഞ്‌ കൈകഴുകാം. സത്യസന്ധമായ വിവരങ്ങള്‍ പോലും എഴുതാന്‍ ഒരു ബ്ലോഗര്‍ക്ക്‌ പക്ഷെ സ്വാതന്ത്ര്യമില്ല, അവകാശമില്ല. പത്രം ഒരു പ്രസ്ഥാനം ആണ്. ബ്ലോഗ്‌ വെറും ഒരു മഴത്തുള്ളിയും. അതും ചേമ്പിലയില്‍ വീണത്‌. ചേമ്പിലയ്ക്കനുസരിച്ച്‌ അതിന്റെയും ഗതി മാറും.

ബ്ലോഗില്‍ വാസ്തവം എഴുതിയാല്‍ തന്നെ എത്ര ജനങ്ങള്‍ അത്‌ വായിക്കും, എന്നൊക്കെയുള്ള വിചാരം കൊണ്ട്‌ നമുക്ക്‌ തൃപ്തിപ്പെടാം. പണ്ട്‌ ചാനലുകള്‍ വന്നപ്പോഴും പലരും ചോദിച്ചത്‌ ഇത്‌ തന്നെയാണ്. ഇപ്പോള്‍ ജനങ്ങള്‍ ചാനലുകള്‍ മാറി മാറി നോക്കി തൃപ്തികരമായത്‌ കണ്ടറിയുന്നു. അതുപോലെ ബ്ലോഗുകളും എല്ലാ വീട്ടിലേക്കും കടന്നു ചെല്ലുന്ന ഒരു ദിവസം ഉണ്ടാവില്ലെന്ന് പറയാന്‍ പറ്റുമോ? ലാഭേച്ഛ നോക്കിയുള്ളത്‌ അല്ലാത്തതുകാരണം ആത്മാര്‍ഥത കൂടുതല്‍ പ്രതീക്ഷിക്കാനും സാധിക്കും എന്ന് തോന്നുന്നു.

നിങ്ങള്‍ എനിക്കു ധൈര്യം തരൂ, സത്യസന്ധമായ വാര്‍ത്തകള്‍ പകരം തരാം എന്നത്‌ ഒരു പരസ്യവാചകം പോലെ ഇരുന്നോട്ടെ. രണ്ടും ഒരുമിച്ചു നടന്നാലേ ഗുണമുള്ളൂ. നിങ്ങള്‍ക്ക്‌ ആവില്ല, എനിക്കും.

അതുകൊണ്ട്‌ പുലര്‍ച്ചെ പത്രങ്ങള്‍ക്കായി കാത്തിരിക്കാം.

അതുകഴിഞ്ഞ്‌ ടി. വി. ചാനലുകള്‍ മാറി മാറി കാണാം.

സീരിയല്‍ കണ്ട്‌ കരഞ്ഞുപിഴിയാം.

ലൈവ്‌ പ്രോഗ്രാമുകളിലേക്ക്‌ ഫോണ്‍ ചെയ്യാം.

ക്രിക്കറ്റ്‌ കാണാം, കിടന്നുറങ്ങാം.

നാടോടുമ്പോള്‍ നാണം കെട്ടോടാം.


വാര്‍ത്തകള്‍ അറിഞ്ഞിട്ട്‌ ലോകം നന്നാവുന്നുണ്ടോന്ന് സമയം കിട്ടുമ്പോള്‍ സ്വയം ചോദിച്ച് ആശ്വസിക്കാം.


(ഈ പോസ്റ്റ് സുവിനെ വഴക്കു പറയുന്ന എല്ലാ അനോണികള്‍ക്കും വേണ്ടി ചുമ്മാ ഡെഡിക്കേറ്റ് ( ചാനല്‍ ഭാഷ ) ചെയ്യുന്നു.)

"हे अजनबी तू भी कभि
आवास दे कही से"