തോന്നാത്തത്

മരമുണ്ട്
മൈതാ‍നവുമുണ്ട്

പകൽ
മരക്കൊമ്പിലിരുന്നൊന്ന്
ഇലകൾക്കുള്ളിലൂടെ ആകാശം നോക്കണം.
ഒരു കഷണം ആകാശം
ഒരു ചീന്ത് വെയിൽ
സൂര്യന്റെ തെളിച്ചത്തിന്റെ ഒരു പങ്ക്
ഒരു പഞ്ഞിത്തുണ്ട് മേഘം
ഒരിത്തിരി നീലനിറം

രാത്രി
മരക്കൊമ്പിലിരുന്നൊന്ന് ഇലകൾക്കിടയിലൂടെ നോക്കണം
പക്ഷിക്കൊക്കുപോലെ അമ്പിളിയമ്മാവന്റെ കാഴ്ച
ഒരു കൂട്ടം നക്ഷത്രത്തിൽനിന്ന് അല്പം
ഇരുട്ടിന്റെ ഒരിത്തിരി

ഇത്തിരിക്കാഴ്ചയിലൊരുപാട് സന്തോഷം
ചുരുങ്ങിക്കൂടലിലെ സുഖം.

അപ്പോഴാണ് വിശാലമായ മൈതാനം ഓർമ്മ വരുന്നത്
അവിടെനിന്ന് ആകാശക്കാഴ്ച ഓർമ്മ വരുന്നത്
സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ സന്തോഷം കിട്ടുന്നതായി അനുഭവിക്കുന്നത്
മനസ്സ് അങ്ങോട്ട് ചായുന്നത്

അക്കരകളിലാണ് പച്ചയെന്നത്
വെറും തോന്നലാണെന്ന്
തോന്നാത്തതെന്താണാവോ!