പാവം ദേവസ്സിച്ചേട്ടന്‍

ദേവസ്സിച്ചേട്ടന്‍, പതിവുപോലെ സൂര്യനെ വെല്ലുവിളിച്ചുകൊണ്ട്‌, പത്രം, സൂര്യനുനേര്‍ക്ക്‌ പിടിച്ചിരുന്നു. കാഴ്ച മങ്ങുമെങ്കിലും, വാര്‍ത്തകളൊക്കെ കാടിവെള്ളത്തിന്റെ അവസാനത്തുള്ളിയും നക്കിക്കുടിയ്ക്കുന്ന പശുവിന്റെ അതേ ഉഷാറോടെ ദേവസ്സിച്ചേട്ടനും വായിക്കണം. വായിച്ച്‌ വായിച്ച്‌ വിവരം വന്ന് തുടങ്ങിയപ്പോഴാണ് തയ്യല്‍ക്കാരന്‍ പീതാംബരന്‍, ഇടവഴിയില്‍ക്കൂടെ പോകുന്നത്‌ ദേവസ്സിച്ചേട്ടന്‍ കണ്ടത്‌. “പീതാംബരാ ഇന്നെന്തുണ്ട്‌ വിശേഷം?”

പീതാംബരന്റെ മുഖത്തിനു നല്ല ചുമപ്പുണ്ട്‌. ഇടിക്കുളച്ചേട്ടന്റെ, ഭാര്യയുടെ ബ്ലൌസിന്റെ അളവിത്തിരി കുറഞ്ഞുപോയതുകാരണം, പീതാംബരന് കുറച്ചധികം തന്നെ കിട്ടി. അതിന്റെ ഒരു ദേഷ്യം ഉണ്ട്‌.

"എന്ത്‌ വിശേഷം? എല്ലാം പതിവുപോലെത്തന്നെ."പതിവില്ലാത്ത ആ പറച്ചിലില്‍ ദേവസ്സിച്ചേട്ടന് എന്തോ ഒരു കുഴപ്പം തോന്നി. ദേവസ്സിച്ചേട്ടന്‍ പിന്നേം പത്രവുമായി സ്നേഹത്തിലാവുകയും, പീതാംബരന്‍ വായ വിട്ട വാക്ക്‌ പോലെ പറന്നുപോവുകയും ചെയ്തു.

ദേവസ്സിച്ചേട്ടനു ഇരുപ്പറച്ചില്ല. എണീറ്റ്‌ റെഡിയായി.

"ഞാനൊന്ന് കവലയില്‍ പോയി വരാം.” എന്ന് അകത്തേക്ക്‌ നോക്കി വിളിച്ചുപറയുകയും, ആ ശബ്ദത്തിനു ഒരു പ്രതികരണവും ഇല്ലാത്തതുകൊണ്ട്‌ ഇറങ്ങിനടക്കുകയും ചെയ്തു. കേട്ടാലൊരു നൂറു ജോലിയുണ്ടാകും എടുപ്പിക്കാന്‍.

ദേവസ്സിച്ചേട്ടന്‍ നടന്ന് നടന്ന് കവലയില്‍ എത്തിയപ്പോഴാണ്‌‍ പുതിയ ഇംഗ്ലീഷ്‌ മീഡിയം സ്കൂളിന്റെ മുന്നില്‍ ഒരു ആള്‍ക്കൂട്ടം. പരിചയക്കാര്‍ മുഴുവനും ഉണ്ട്‌. അന്വേഷിച്ചപ്പോഴാണ്‌‍ അറിഞ്ഞത്‌, റോഡിനരികിലുള്ള വൃക്ഷത്തില്‍ നിന്ന് ഇല കൊഴിഞ്ഞ്‌ സ്കൂളിലുണ്ടാക്കിയ കിണറില്‍ ഇല വീണ്‌‍ ചീയുന്നെന്ന്. സ്കൂള്‍ രണ്ടുമൂന്ന് ദിവസം അവധി ആയതിനാല്‍ സ്കൂളില്‍ അല്ലറ ചില്ലറ ജോലികള്‍ ചെയ്യുന്ന ലീലയാണ്‌ പറഞ്ഞത്‌.

കൂട്ടംകൂടി നിന്ന് ആലോചനയും, ചര്‍ച്ചയും മുറുകി. പഞ്ചായത്ത്‌ ആപ്പീസിലേക്ക്‌ എല്ലാവരും കൂടെ പരാതി ബോധിപ്പിക്കാന്‍ ചെല്ലാന്‍ തീര്‍ച്ചയാക്കി. സ്കൂളിലുള്ള ഉത്തരവാദിത്തമുള്ള ആരെങ്കിലും വന്നിട്ട്‌ പോരേന്ന് ചിലര്‍ സംശയം പ്രകടിപ്പിച്ചെങ്കിലും പലരും അനുകൂലിച്ചില്ല. ദേവസ്സിച്ചേട്ടനും അവരുടെ കൂട്ടത്തില്‍ വെച്ചുപിടിച്ചു. സമരവും വഴക്കും, തീരുമാനിക്കാമെന്നുള്ള പഞ്ചായത്ത്‌ ഓഫീസുകാരുടെ തീരുമാനമറിയിക്കലും, ഒക്കെക്കഴിഞ്ഞാണു ദേവസ്സിച്ചേട്ടനു വീടിനെപ്പറ്റി ബോധം വന്നത്‌. ദേവസ്സിച്ചേട്ടന്റെ ആരും പഠിക്കുന്നില്ല സ്കൂളില്‍. ബന്ധുക്കള്‍ പോലും. എന്നിട്ടും ദേവസ്സിച്ചേട്ടന്‍, സമരത്തിലും വഴക്കിലും ഒക്കെ ഉഷാറായി പങ്കുകൊണ്ടു. അല്ലെങ്കിലും എങ്ങനെയാ നാട്ടില്‍ ഒരു പ്രശ്നം വരുമ്പോള്‍ ദേവസ്സിച്ചേട്ടന്‍ മാത്രം മാറി നില്‍ക്കുക. ഒന്നുമില്ലെങ്കിലും നാട്ടുകാരെന്ത്‌ വിചാരിക്കും?

അങ്ങനെ, ദേവസ്സിച്ചേട്ടന്‍, വീട്ടിലെത്തുമ്പോള്‍ ഒരു നേരമായി. ഉമ്മറപ്പടിയില്‍ ഇരിക്കുന്ന ഭാര്യയെ കണ്ടപ്പോള്‍ ദേവസ്സിച്ചേട്ടനു എന്തോ പന്തികേട്‌ തോന്നി.

"നിങ്ങളിതെവിടെപ്പോയി കിടക്കുകയായിരുന്നു" എന്ന് കേള്‍ക്കുകയും ചെയ്തപ്പോള്‍ കുഴപ്പ് തന്നെ എന്ന് ‌ ദേവസ്സിച്ചേട്ടനു തോന്നി.

"എന്താ?"

“ചെന്നു നോക്കീന്‍ അങ്ങോട്ട്” എന്ന് പറഞ്ഞ്‌ വീടിന്റെ പിന്‍വശത്തേക്ക്‌ കൈചൂണ്ടി ഭാര്യ മുഖം കനപ്പിച്ചു.


ചെന്ന് നോക്കിയപ്പോള്‍ ദേവസ്സിച്ചേട്ടന്‍ ശരിക്കും ഞെട്ടിപ്പോയി. പണ്ടെങ്ങോ മിന്നലടിച്ച്‌ തല പോയ തെങ്ങ്‌ നിന്നിരുന്നത്‌, പണ്ട്‌ പശു ഉണ്ടായിരുന്നപ്പോള്‍ കെട്ടിയ ആലയുടെ മുകളിലേക്ക്‌ വീണുകിടക്കുന്നു. അങ്ങോട്ട്‌ ചെരിയേണ്ടത്‌ കുറച്ചുകൂടെ സൈഡ്‌ മാറി വീണിരുന്നെങ്കില്‍, തന്റെ വീട്ടിനു മുകളില്‍ ആയിരുന്നെങ്കില്‍ എന്ന് ദേവസ്സിച്ചേട്ടന്‍ ഞെട്ടലോടെ ഓര്‍ത്തു. അത്‌ മുറിപ്പിക്കണം മുറിപ്പിക്കണംന്ന് ഭാര്യ പറയുമ്പോള്‍, നോക്കാം നോക്കാം എന്ന് പല്ലവി പാടിയ ദേവസ്സിച്ചേട്ടനാണ്‌‍, സ്കൂളിലെ കിണറ്റിലേക്ക്‌, ഇല വീഴുന്നത്‌ തടയാനുള്ള പ്രക്ഷോഭത്തില്‍ പങ്ക്‌ കൊണ്ടത്‌.

കഷ്ടം!

മൂന്നു നാലു ദിവസം കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ സ്കൂള്‍ തുറക്കുകയും, എവിടെയോ പോയിരുന്ന, അതിന്റെ മാനേജര്‍ വന്ന്, കിണറിനു വലകെട്ടിക്കുകയും ചെയ്തു എന്നറിഞ്ഞപ്പോള്‍ ദേവസ്സിച്ചേട്ടന്‍ അയ്യടാന്നായി.

പോരാത്തതിന്‌ തകര്‍ന്നു പോയ ആലയോട്‌ നാട്ടുകാര്‍ക്കുള്ള സഹതാപവും കൂടെ ആയപ്പോള്‍ ദേവസ്സിച്ചേട്ടന്‍, വീട്ടിലെ ആനക്കാര്യം വിട്ട്‌ നാട്ടിലെ ചേനക്കാര്യം നോക്കി ആളാവാന്‍ പോയതില്‍ പരിതപിച്ചു. ദേവസ്സിച്ചേട്ടനു അതുകൊണ്ടൊരു ഗുണമുണ്ടായി കേട്ടോ.

ഒരു പഴംചൊല്ലു പഠിച്ചു. നാട്ടുകാരിലാരോ പറഞ്ഞത്‌ കേട്ട്‌.

‘ചോറ്റില്‍ കിടക്കുന്ന കല്ലെടുത്തുണ്മാന്‍ വയ്യാ, ഗോപുരം കെട്ടാന്‍ കല്ലു ചുമക്കാം പോലും.’ എന്ന്.