കണ്ണൻ

ഗോപികമാരോടെൻ കനവുകളോതി
കാളിന്ദി തീരത്തു നിന്നെ ഞാൻ തേടി.
വൃന്ദാവനത്തിലും കണ്ടില്ല നിന്നെ,
കടമ്പിന്റെ ചോട്ടിലും നീ വന്നതില്ല.
കണ്ടില്ല നിന്നെയെൻ കനവിലല്ലാതെ
മറന്നുവോയെന്നോർത്തു മനമൊന്നു വിങ്ങി.
പുലരിയിൽ കണിയ്ക്കായ് വിടർന്നൊരെൻ കണ്ണിൽ
ചിരി തൂകി നിൽക്കും നിൻ രൂപം തെളിഞ്ഞു.
കണ്ണാ, നീ വന്നെത്തി ഒടുവിലെൻ ചാരേ,
കണ്ണുനീരൊപ്പി ഞാൻ നിന്നെത്തൊഴുതു.